Ο Ιπποκράτης θεωρούσε το σχίνο φάρμακο για γυναικολογικά (έλκη τραχήλου) και εναντίον της υστερίας.
Ο Διοσκουρίδης τον θεωρούσε στυπτικό και τον συνιστούσε ως φάρμακο για τις αιμοπτύσεις, τις διάρροιες, τις δυσεντερίες.
Η ρυτίνη του (και κυρίως της ποικιλίας από την οποία παράγεται η μαστίχα της Χίου) θεωρήθηκε από τον Διοσκουρίδη ως φάρμακο για το στομάχι.
Η σύγχρονη ιατρική μελετά τις ιδιότητες της μαστίχας και τα αποτελέσματα είναι πολύ καλά!
Παλαιότερα στην Κρήτη έφτιαχναν μια αλοιφή για την τριχώπτωση με χυμό σχίνου και αγριοκρεμμύδα (Urginea martima).
Στη λαϊκή ιατρική ο φλοιός του σχίνου επουλώνει τις πληγές.
Το έλαιον που παράγεται από του σχιόκαρπους ήταν ένα παραδοσιακό φάρμακο εναντίων της ωτίτιδας και διαφόρων δερματικών νοσιμάτων, κυρίως εκζεμάτων.
Η ριτήνη χρησιμοποιήθηκε εναντίων των ελκών του στομάχου.
Χρήση: Οι καρποί χρησιμοποιούνται ευρέως για τον αρωματισμό τροφίμων.
Παραδοσιακά στο νησιώτικο χώρο του Αιγαίου και στην Κύπρο χρησιμοποιούνται για το ζύμωμα του νόψωμου, ειδικού άρτου που έχει αρωματιστεί με σχινόκαρπο.
Επίσης, χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία αλλαντικών: τους βάζουν μέσα στα λουκάνικα.
Η μαστίχα Χίου γνωρίζει ευρύτατη χρήση στη ζαχαροπλαστική, την αρτοποιία και τη μαγειρική.