Τα υπέργεια τμήματα των φυτών του γένους Amaranthus έχουν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν ως διουρητικά, ευστόμαχα, αντιπυρετικά, υπακτικά, για την επούλωση ήπιων φλεγμονών του δέρματος αλλά και για κοσμητολογικούς σκοπούς όπως ο καθαρισμός του στόματος.
Οι ρίζες των φυτών έχουν αξιοποιηθεί ως εμετικά, σε περιπτώσεις δυσεντερίας, για τη μείωση της έμμηνου ρύσεως, ως αντίδοτο στο δήγμα σκορπιού αλλά ακόμα και στη θεραπεία της λέπρας.
Πρόσφατες μελέτες επιβεβαιώνουν την in vitro αντιοξειδωτική, αντιφλεγμονώδη, ανθελμινθική και αντιμικροβιακή έναντι ανθρωποπαθογόνων βακτηρίων δράση, των εκχυλισμάτων φυτών του γένους Amaranthus.
Βλήτα και διαβήτης
Σε έρευνα των Krishnamurthy et al. (2011) το μεθανολικού εκχυλίσματος των φύλλων του Amaranthus viridis έδρασε με παρόμοιο τρόπο με τη γλιβενκλαμίδη (τυπικό φάρμακο) στη μείωση του αυξημένου επιπέδου γλυκόζης στο αίμα και του προφίλ λιπιδίων των διαβητικών αρουραίων που προκαλούνται από στρεπτοζοκίνη.
Τα αποτελέσματα παρέχουν φαρμακολογικές αποδείξεις για τον λαϊκό ισχυρισμό ότι τα βλήτα έχουν αντιδιαβητικές και υπολιπιδαιμικές ιδιότητες.
Βιοδραστικά συστατικά
Έντονη είναι επίσης η παρουσία τριτερπενικών σαπωνινών, ιδιαιτέρως στο γένος Amaranthus ενώ το προφίλ συμπληρώνεται από τερπένια, στερόλες, με κυριότερες τη σπιναστερόλη και 7-στιγμαστερόλη, φλαβονοειδή και άλλες φαινολικές ενώσεις.
Ειδικότερα οι σαπωνίνες, αποτελούν μόρια υψηλού βιολογικού ενδιαφέροντος καθώς παρουσιάζουν ένα μεγάλο φάσμα δράσεων, μεταξύ των οποίων η κυτταροτοξική, αντιφλεγμονώδης, αντιδιαβητική, ηπατοπροστατευτική και υπολιπιδαιμική.
Όλα τα μέρη του φυτού περιέχουν ουσίες ευεργετικές για τη φυσιολογική λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού όπως λινολενικό οξύ, λινελαϊκό οξύ, παλμιτικό οξύ, ελαϊκό οξύ και στεατικό οξύ.
Φλαβονοειδή
Τα φλαβονοειδή είναι μια από τις πιο πολυάριθμες και ευρέως διαδεδομένες ομάδες φαινολικών ενώσεων στα ανώτερα φυτά.
Ορισμένα από αυτά, λόγω της φαινολικής τους δομής είναι γνωστό ότι εμπλέκονται στη διαδικασία επούλωσης ασθενειών που προκαλούνται από ελεύθερες ρίζες, συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη. Το μεθανολικού εκχυλίσματος των φύλλων του Amaranthus viridis διαθέτει φλαβονοειδή ως τον κύριο αντιδιαβητικό παράγοντα.
Βλήτα και παρενέργειες
Αν και όλα τα μέρη του φυτού είναι εδώδιμα, η κατανάλωση του θα πρέπει να γίνεται με προσοχή για τους εξής λόγους:
Τα φύλλα περιέχουν ποσότητα οξαλικού οξέος που μπορεί δυνητικά να προκαλέσει πέτρα στα νεφρά και ουρική αρθρίτιδα, μετά από μακροχρόνια και μεγάλη κατανάλωση.
Τα φύλλα περιέχουν νιτρικά άλατα, όταν καλλιεργούνται σε εδάφη πλούσια σε νιτρικά, λόγω χρήσης χημικών λιπασμάτων. Τα νιτρικά άλατα εμπλέκονται σε διάφορα προβλήματα υγείας όπως καρκίνος του στομάχου.
Το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με την επιλογή φυτών που έχουν αναπτυχθεί σε εδάφη χωρίς λιπάσματα ή με προηγούμενο βρασμό των φύλλων και απόρριψη του νερού που περιέχει τα οξαλικά και νιτρικά.
Τα βλήτα που έχουν μαγειρευτεί καλό είναι να μην αναθερμαίνονται, διότι τα νιτρικά άλατα που περιέχουν μετατρέπονται σε νιτρώδη, τα οποία είναι βλαβερά για την υγεία και ειδικά για τα παιδιά.
Τα περιεχόμενα αυτής της δημοσίευσης είναι μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να χρησιμεύσουν για να διευκολύνουν ή να αντικαταστήσουν τις διαγνώσεις, τις θεραπείες ή τις συστάσεις ενός επαγγελματία. Συμβουλευτείτε το γιατρό σας εάν έχετε οποιεσδήποτε αμφιβολίες και ζητήστε την έγκρισή του πριν ξεκινήσετε οποιαδήποτε διαδικασία. (alert-success)